در یک مقایسه ساده میان جغرافیای غزه و جغرافیای زادگاهمان دزفول، شاید بتوان درک بهتری از دردها و رنجهای گذشته و حال این مردم بی پناه و مظلوم را احساس نمود، تا به سهم خود مرهمی باشیم بر زخمها و جراحتهای عمیق این ملت رها شده و بی یاور!
لطفا ذهن خود را متمرکز کنید تا عمق فاجعه را در یابید!
غزه به حیث وسعت، برابر است با یک پانزدهم شهرستان دزفول!
به عبارت صریح‌تر، اگر دزفول را به پانزده قطعه تقسیم کنیم، یک قطعه آن مساوی است با سرزمین غزه، آنهم با پنج برابر جمعیت دزفول، یعنی دو میلیون و پانصد هزار نفر!
به عبارتی ، متراکم ترین جمعیت جهان!
حتی اگر مردم غزه، ثروتمند ترین مردم جهان باشند، این جمعیت انبوه در این سرزمین تنگ و تاریک، غیر قابل باور است!
حال تصور کنید، مردمی زیر خط فقر! نه نانی ، نه آبی و نه برقی!
با خانه های لانه کبوتری، خیابانهای تنگ، امکانات اندک بهداشتی ، رفاهی و تحصیلی!
آه! چه سخت و دردناک است این همه رنج و زجر!
آیا برای این مردم، جایی می ماند تا بتوانند جنایتهای رژیم سفاک و بی رحم صهیونیستی را تحمل کنند؟
اف بر این رژیم و پدرخوانده های اروپایی و آمریکائیش!
و درود به مردم شریف و نستوه غزه، از صغیر تا کبیر و از مرد تا زن آنها!
شاید یک مقایسه دیگر به فهم موضوع کمک کند؛ مقایسه این مردم با مردم اوکراین!
اکراین با 603628 کیلومتر مربع دومین کشور پهناور اروپا پس از روسیه است با 42 میلیون جمعیت!
بجز یک پنجم خاک اوکراین که منطقه جنگی محسوب میشود، ما بقی آن به حدی امن است که مردم به زندگی عادی خود، روزگار می گذرانند بطوریکه همچنان در حال تولید و صادرات گندم و سایر محصولات کشاورزی و صنعتی خود هستند!
اما عجیب است که ظرف همین مدت کوتاه و با وجود مناطق دور دست و امن، پنج میلیون نفر که برابر است با دو برابر مردم غزه، کشور را ترک کرده اند و به سایر کشورهای اروپایی پناهنده شده اند، زیرا صدای بمباران و احساس خطر، برایشان قابل تحمل نبود!
مردم غزه هیچ دور دستی ندارند تا به آنجا پناهنده شوند!
از یک سمت به دریا و از سمت دیگر به رژیم اشغالگر و یک گذر گاه باریک به مصر که آنهم مسدود است!
حال مردم غزه را با مردم اوکراین، مقایسه کنید که در این شرایط وحشتناک و غیر قابل تصور حاضر نیستند وطن خود را ترک کنند تا نقشه های دشمن به ثمر نشیند!
آیا نباید به مردم شریف غزه، احسنت و آفرین گفت، که این همه درد و بی خانمانی و از همه مهمتر شهادت عزیزان خود را می بینند، اما مثل کوه، مقاومت می کنند!
البته برای مردم شریف دزفول که طعم تلخ بمبارانهای ددمنشانه بعثیان را چشیده اند، این دردها، قابل درک است و از صمیم قلب با آنها احساس همدردی می کنند و از خداوند منان، پیروزی آنان را مسئلت دارند؛ اما راستش را بخواهید، کافی نیست!
اگر مسئولان بالاخص مدیران فرهنگی، به پاس حماسه بزرگ مردم غزه، یادبودی در خور این مردم و در موقعیتی مناسب، جانمایی نمایند تا فرهنگ مقاومت که نقطه آغازش، مردم شریف دزفول بودند، همچنان پویا و سرشار از معرفت ادامه یابد، قطعا برای آیندگان الهام بخش خواهد بود و برای مردم غزه جرقه ای از امید به آینده خواهد بود!
و چه بهتر در مکان یابی، بلند نظرانه اقدام گردد و فضایی انتخاب شود که بتوان هم یادبودهای دیگری از مقاومت سایر ملل را در آن قرار داد و هم محلی باشد برای برگزاری برخی تجمع های حمایت از مقاومت!
و در طراحی این یادبود، شایسته است از هنرمندان، دانشجویان و اساتید هنر و معماری فراخوان شود و به بهترین آثار، جوایزی تقدیم گردد!
شاید مناسبترین محل برای چنین امری، فضای سبز مقابل مصلای نماز جمعه باشد و شاید موجه ترین شخصیت برای آغاز این حرکت مبارک، امام جمعه محترم دزفول باشد!
و العاقبه للمتقین

https://eitaa.com/hayatemaaghol