شعری که با ردیف سبزقبا در ادامه می خوانید به مناسبت دهه مبارک کرامت توسط من و آقای سعیدی راد در دو بخش سروده شده به نحوی که بخش اول را و بخش دوم را  من …. تا چه قبول افتد…

✅بخش اول: از آقای سعیدی راد

ای خوشا چشمه سار سبز قبا

شور گل در بهار سبز قبا

مثل ابری همیشه می بارد

رحمت بیشمار سبزقبا

کاشکی دست لطف او بدهد

برگی از شاخسار سبزقبا

من کی ام? شاعری که همواره

مانده ام بر مدار سبز قبا

شادم از اینکه نسبتم این است

یک نفر از دیار سبز قبا

ای خوش آن دم که با نگاهی خیس

می نشینم کنار سبز قبا

خواب دیدم که خادمش شده ام

می تکاندم غبار سبز قبا

بوده ام بارها گدای حرم

تشنه ای بر مزار سبز قبا

ای خوشا عکس دوستان شهید

ای خوشا لاله زار سبز قبا

هر شب جمعه جمعشان جمع است

عاشقان در جوار سبز قبا

شال سبزی و بال پروازی

مانده چون یادگار سبزقبا

کاش همواره بر سرم باشد

دست پروردگار سبز قبا

✅بخش دوم: از حبیب پور

سبزی و خرمی ” دزفول ” است

هدیه آشکار سبزقبا

چاره کار او به دست رضاست

هر کسی شد دچار سبزقبا

هر زن و مرد پاک دزفولی

هرکجایند یار سبزقبا

شهر دزفول در امان  ز بلاست  

مانده در سایه سار سبزقبا

کور بر چشم خویش می ساید

باز گرد و غبار سبزقبا

در دعای کمیل در صحنش

دیده در انتظار سبزقبا

صبح جمعه که جمع ندبه ماست  

دل شود وامدار  سبزقبا

روز اعزام جبهه ها بودند

شال ها یادگار سبزقبا

من به قربان روز آدینه  

که  بیاید سوار  سبزقبا

حاجتش را گرفته هر زایر

از درخت “کنار”  سبزقبا

رفته بودیم مشهد و مادر  

   گفت : ” ایانه برار  سوزقبا “

( این است برادر سبزقبا )

کرده ” عبدالرحیم” با ” سید”

این غزل را نثار سبزقبا