یکی از خادمان حرم مطهر امیرالمؤمنین علیه‏‌السلام می ‏گوید: «یکی از روزها، ساعتی قبل از طلوع فجر که برای روشن کردن چراغ های حرم به آنجا رفته بودم، صدای گریه ‏ای بلند و ناله‏ ای سوزناک به گوشم رسید. به دنبال صاحب صدا می‏ گشتم که ناگهان دیدم شیخ انصاری رحمه‌‏الله صورتش را بر ضریح مقدس گذاشته و چون مادر جوانْ مرده گریه می‏ کند و به زبان دزفولی و با سوز و گذاز خطاب به امام علیه‏‌السلام می‏ گوید که آقای من! مولایم! ای اباالحسن! یا امیرالمؤمنین! این مسؤولیتی که اینک بر دوشم آمده، بس خطیر و مهم است. از تو می‏ خواهم که مرا از لغزش و اشتباه و عدم عمل به وظیفه مصون داری و در طوفان‏ های حوادث ناگوار همواره راهنمایم باشی». آری صاحب گریه جانسوز، مرجع شیعیان جهان و رئیس حوزه علمیه نجف، شیخ مرتضی انصاری رحمه‌‏الله بود.
_{منبع: دین نگاری راسخون}